Had ik nog een laatste wens? Mijn handen op mijn rug gebonden. Had ik nog slechts een wens? De beulskap boven mij. Een galgenmaal, een sigaret, een doekje voor de ogen? Het mocht me vergenoegen, dat je je naast me zet.
De zon priemt door de tralies, streelt onze gezichten, kietelt ons liefelijk wakker. Je werpt de juten zak die ons tot deken dient opzij en staat op van onze krakkemikkige brits. Gulzig dwalen mijn ogen over je naakte lichaam. Bedaard begin je je aan te kleden: je onderbroek glijdt opwaarts over je glimmende benen, je bh klemt zich om je borsten. Heel even boet je aan sierlijkheid in, terwijl je je kleedje optrekt. Dit bewijs van je menselijkheid tovert me een gelukzalige glimlach op het gezicht. Je knielt bij me neer, opdat ik de knoopjes op de rug van je jurk kan sluiten. Je ontwijkt mijn snelle poging om een kus te stelen. Gracieus rijs je weer op, schrijd je naar de andere kant van de cel en keer je mijn kant op. Voetstappen galmen door de gang. Hopelijk was het een traan die ik zag glinsteren op je wang, alvorens sierlijk je gezicht door de beulskap wordt omwonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten