Verdienstertje

Iedereen met een vriendelijk gezicht lijkt wat te verbergen. De liefde voor wat je verbergt, de bitterheid vanbinnen, groeit als een nieuwgeborene. De bloemen die je in de achtertuin hebt geplant, zijn allemaal gestorven en weggerot. Dit is het huis waar de heimwee woont. Ik draag je in me als een gewonde vogel.

Het zou niet mogen zijn. Omdat dit onverdiend is moeten we concluderen dat er geen verdienste is, geen oordeel en geen onrecht. Buig nederig het hoofd. Gisteren geeft geen garanties, vandaag verwerpt vertrouwen, morgen massacreert.

Vind je pad, neem me met je mee, ik zorg ervoor dat niemand je kwetst. We zullen afhankelijk zijn van onze liefde. Dan zwemmen we in de rook van de bruggen die we verbrand hebben, om te ontdekken waar die genade juist om draait. De nacht heeft zijn einde bereikt, we kunnen niet doen alsof, we moeten rennen. Waarom is dit weer een crisis in jouw ogen? Het spijt me dat je wereld in elkaar tuimelt.