Als anders, evenals anders ik even niet hoefde te zijn: intelligent.
Verklaar de oorlog aan de druk van de doordachtheid. Verwens de wijsheid en ga even genadeloos op in de massa, die ook niet beter weet. Weet niet, ween niet, wees niet bevreesd. Ruim baan voor de vrije loop.
Er rust een ellendige druk op de verwachting aan wijze woorden. Misschien wil je gewoon even stevig kunnen struikelen, ongenadig op je smoel gaan. Dat hoeft niemand gezien of gehoord te hebben.
Laten we wel wezen: bij voorkeur begrijpen we er niks van. Als we er iets van begrijpen, is ons dat gewoonlijk te weinig, net genoeg om te weten dat het te weinig is. En toch willen we dat delen. Vanitas vanitatum, gevlerkte arrogantie. Wij zijn werkelijk de treurigsten aller.
Uiteraard is daar het dienstgenot, de aandacht die ons aan het spinnen doet slaan. Maar ook een kat is een eenzame jager, een naijverig bewaker van zijn territorium, een waardige krijger die solitair de dood ten strijdperk daagt.
Wordt de kans nog verleend om andere woorden dan gouddruppels te spuwen? Of is elke lompe syllabe plots een relikwie, een te koesteren rijkdom van inzicht?
Ook als moeder Maria het in haar wijsheid zo laat zijn, laat het me rillen. Er gaat macht van woorden uit en macht is een ziekte, een kankergezwel dat zich als noodzaak voordoet, een gebarsten staartbeen, een grondwet in een dictatuur.
Met plezier roep ik mijn leger tegen je ten strijde, Leviathan. Sta op en bied dit het hoofd: de idee van gemeenschap moet uit de klauwen van de verglijdende geschiedenis gered worden.
Als er om de zoveel tijd eens een ander de honneurs waarneemt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten