Gravel Zij Wensdroom

In drie delen

Je luistert naar de stem, maar herhaalt de tekst niet. De tekst moet uitgewist. Je moet jezelf in onachtzaamheid ontmoeten, niet in onbetekenende vlucht. Als je vlucht, vlucht dan tenminste van jezelf, niet van wie je wanhopig doodssteken toedient, wiens bloed over je scherpe snede vloeit. Ren niet langer van de heuvels af, in wilde hartslag onbetaamd gebonkt. Staar niet ledig voor je uit, maar vul de dood, de kreten van de stilte met de echo van de wolken en de kleuren van de dreun. Muil, muil, sleur je bemanning uit Charibdis. Lonkt daar nimf of sirene, cycloop of cycloon? Draaf door drieste drang drijvende dichters driewerf duizelig. Blijf van de drank af, een oorlam voor wie van de drank kan blijven. Hij vangt er tweeëntwintig. Brandt de wereld al?
Ik neem nog iets om mijn hart te verwarmen. Mijn pijn is echt, de wereld lost op en ik verga tot zand. Neem snel mijn hand en leg de verklaring af. Als je wil zal ik het schreeuwen, vannacht, midden op het plein. Ontevreden wolken stormen dichter, voortgedreven op de harteloze wind. Blaas, blaas, noordenwind.

Ik zie, ik denk, ik brand, ik ween, en zij die me
Met zorgen vult is altijd voor me in mijn
Zoete lijden, ik ben in oorlog, vol pijn
En woede, en vind enkel vrede in aan haar denken.

Ik ben verdwaald in mijn verleidelheid. Als ik in de spiegel kijk, zie ik iemand die ik nooit had willen zijn. Een scherf voor elk trimester. Mijn fantasie was een paleis met drie kamers en jij heerste in elk van de drie. Voor schoonheid is het weer te laat, haar leven is als de rivier die de bodemloze zee vult. Dit is een paleis van heimweelde. Ik wil wel dwars door de dood heen zingen, maar ik luid haar slechts in.