Zweeds gedichtje

Voor dit stukje poëzie is het, voor het begrip van elkeen, wellicht nuttig dat ik een korte toelichting geef bij de procedure die ik heb gebruikt om het te schrijven. Als ik dat niet zou doen zou het waarschijnlijk in de verste verte niet opvallen dat ik een ongewone schrijfmethode heb toegepast.
De titel van dit stuk impliceert niet dat ik plotseling Zweeds kan, of alleen nog knackebröd eet. Het is een verwijzing naar een type puzzel. Laatst zat ik namelijk een Zweedse puzzel te maken, toen me het idee opkwam om de puzzel te gebruiken om een toevalsgedicht te gaan schrijven. Ik weet niet of er ooit al iemand anders een puzzel als uitgangspunt heeft gebruikt, zo’n fanatiek literatuurgeschiedeniskenner ben ik niet bepaald, dus u zult me moeten vergeven als ik door de historiek ontmaskerd word als weinig fantastische fantast.
Hoe ben ik exact te werk gegaan? Ik heb een lege puzzel genomen, heb me het lichaam met uitsluiting van mijn rechterarm volkomen inert in de zetel doen ploffen en ik ben aan het invullen geslagen. De eerste vijftien woorden die ik vond heb ik opgeschreven, met de bedoeling twaalf ervan te verwerken in mijn gedicht, dat leek me wel billijk. Ik ben nu niet zo’n barbaar dat ik de taal een kaakslag zou toebrengen door de grammatica te verkrachten in een wanhopige poging om alle vijftien de woorden in een stuk te rammen. Gezien de woorden die in mijn lijst verschenen zou mijn arme brein al genoeg gepijnigd worden. Bovendien is twaalf een fijn getal.
Uiteraard heb ik een aantal voorzorgen genomen om het mezelf ook weer niet te makkelijk te maken: woorden van twee of drie letters zou ik waarschijnlijk al te makkelijk ergens als satelliet kwijt kunnen in een zin, dus die heb ik bij voorbaat uitgesloten. Ook getallen en afleidingen daarvan zijn op de breker van mijn selectie terechtgekomen.
Ik ben natuurlijk gewend mijn zinnen een bizarre omhaal te geven, dus ik ben benieuwd of u in staat zult zijn de twaalf uit de tekst te plukken. Geniet ervan.