vrijdag 19 september 2008

Oh dear, look what they've done to the blues

Liever nog zou ik vannacht al rennen. Met de mela, mela, mela de stad over zwiepen. Dan verder gaan, de oorzaak met het gevolg verbinden, de ene voet voor de ander, steeds verder gaan.
Deze morgen zouden we al halverwege ergens kunnen zijn, ergens waar niemand zich bewust is van ons bestaan. Er zouden geen nachten uit films zijn, want we zouden alleen maar rennen. Een eeuwige kadans van malende benen en naakte voeten die op vijandige grond kletsen. Als je dan viel zou ik je oprapen en je dragen tot ik ook viel. Dat is best seksistisch, maar jij zou het romantisch vinden.
We zouden naast elkaar liggen en de regen zou ons verkoeling brengen. We zouden nooit lang blijven liggen, want we zouden al rillen bij het idee ergens vast te roesten. We zouden wel moeten verder rennen, want ergens blijven zou ons beslommeringen opleggen die ons uit elkaar dreven.
We zouden begrijpen dat thuis enkel is waar we elkaar vasthouden. We zouden onze vingers ineen strengelen en verder rennen. Grote en kleine hazen zouden ons de weg wijzen.

Geen opmerkingen: