dinsdag 26 juni 2007

Ken me, niet

De ruimte om te verrassen met een woord, of enkele. De kans om een blik te werpen, zelfs als dat vervuiling is. De vrijheid om de gedachte de omgeving te laten aftasten, zonder ogen, zonder herinnering. (Ik neem aan dat je nooit liefde hebt gehad, maar dat is een ander verhaal.)
Kleine schokgolfjes te veroorzaken, als een glimlach, of een nadenkende frons, als een verbaasde blik, of één samengeperst van concentratie in de hoop begrip te bereiken.
Eventjes escapistisch weg te wezen, zonder moedervaderfamilievrienden en bovenal zonder maatschappij, of onderal, als het maar zo is.

Maar niet begrepen worden, nee alsjeblieft, niet doorgrond worden, want wat is het lot van de doorzichtige anders dan doorzien ongezien te blijven? Nee, liever solide onkenbaar, zichtbaar niet te vatten, hermetisch afgesloten.

Ken me, niet, als een woord.
Laat me in staat blijven te schokjen (zachtjes) door net iets bouder, net iets brutaler, net iets stouter te zijn dan je gedacht had.

(Perforators zijn performanter)