woensdag 8 augustus 2012

Carnet de bal

Haar hoofd op zijn schouder. Gedempt door haar haar zingt Bonnie Tyler in zijn oor. Kon het maar eeuwig zo zijn. Ontkomen. Niet dat hyperfysieke van in elkaar gehaakte lijven, maar in elkaar rustende lichamen,  zachtjes kabbelend op het ritme, wang aan wang. Je kijkt bijna langs elkaar heen, alsof je met jezelf staat te dansen. Alleen heb je zelf nooit zulke ogen. Er is rood en paars licht, maar ver, ongrijpbaar ver. Deze vierkante meter is een onneembaar, onbewoond eiland.
Jij roept de herinnering aan haar op. Soms voelt hij haar figuur weer licht in zijn armen, haar rechterhand die onder zijn oksel door op zijn vrije schouder rust.
Jij moet hem een dans. Dat heeft hij besloten. Geen scottisch of wals waarbij je elkaar al te goed vast moet hebben - hoe fijn dat op zijn tijd ook moge wezen - maar gewoonweg een trage waar je buiten het sleperige ritme aan niets denken moet, waarin je kan opstijgen en je lichaam vergeten, alleen het geluid dat je in elkaars hoofd hoort nog echt is.
Hij heeft al besloten hoe je zal antwoorden. Nu nog hoe hij je vragen moet.

Place aux rĂªves

Dit is het mes.
Wat dit niet is, is zo een situatie waarin je een dergelijke indicatief verwacht - een verkoop, een moordonderzoek, misschien een museum.
Dit is het mes waarvan ik droomde. Kartel voor kartel, van punt tot heft. Schoon, analytisch, afstandelijk: dit is het.
Dit is de stuip die ik me op het lijf jaag. Dit is de haat die mijn ogen harder, kouder maakt. Smerig, emotioneel, penetrerend: dit is het.

Dit is het bloed. Drink het.
Wat dit niet is, is zo een situatie die een dergelijke imperatief vereist - een eucharistie, een heksensabbat, misschien een studentendoop.
Dit is het bloed dat me ontstroomde. Druppel voor druppel, van karmozijn tot vermiljoen. Omineus, organisch, purgerend: drink het.
Dit is de genegenheid die ik me schenk. Dit is de liefde die mijn handen zachter, warmer maakt. Present, artificieel, besmeurend: dit is het.

Dit is het woord. Ken het. Het zij eeuwig.
Wat dit niet is, is zo een situatie voor dewelke men een dergelijke conjunctief benodigt - een inauguratie, een verjaardag, misschien een jaarwisseling.
Dit is het woord hetwelk ik betoomde. Klank voor klank, van larynx tot lippen. Universeel, minutieus, ubiquiet: het zij eeuwig.
Dit is de troost die ik me bied. Dit is het mysterie dat me veerkrachtiger, lauwer maakt. Enig, chaotisch, contingent: dit is het.

Opdat ik leve, offer me: dit is het.